Πόσες φορές πρέπει να το πούμε, πόσες να το γράψουμε και πόσες να το δούμε να γίνεται στη ζωή μας, μέχρι όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε ματς, κάθε αγώνας, λήγει ΜΟΝΟΝ όταν σφυρίξει ο Διαιτητής; Ή, για να το εκφράσουμε πιο επιχειρηματικά, κάθε συμφωνία οριστικοποιείται ΜΟΝΟΝ όταν υπογραφούν τα χαρτιά! Όλα τα άλλα είναι εκτιμήσεις, πληροφορίες, διαρροές, απλές σκέψεις, προσπάθειες ή επιθυμίες όλων των άλλων! Έτσι έγινε και με την πώληση της Αγροτικής Ασφαλιστικής στην ERGO και όχι στην Allianz.
Τελικά, το πιο φυσιολογικό, το πιο αναμενόμενο γεγονός χαρακτηρίζεται ως έκπληξη και η πραγματική έκπληξη (της εκδήλωσης δηλαδή ενδιαφέροντος πριν από τρεις μόλις μήνες της Allianz) εθεωρείτο μέχρι την παραμονή της Παναγίας… αναμενόμενο γεγονός! Τόσο έξω έπεσαν όλοι λοιπόν (και εμείς βέβαια) που θεωρούσαμε οριστικό γεγονός την πώληση της Αγροτικής στην Allianz; Για τους υπόλοιπους δεν μπορώ να γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι το σκεπτικό που αναπτύξαμε στο άρθρο μας της 27ης Ιουλίου 2014 ήταν σωστό και στο οποίο επιμένουμε.
Η Allianz δεν ήθελε την Αγροτική Ασφαλιστική ως αυτόνομη αγοραπωλησία, ήθελε μέσω της Αγροτικής Ασφαλιστικής την είσοδό της και την σύνδεσή της με μία από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας μας και εν προκειμένω με την Πειραιώς. Αυτό ήταν πιο πολύπλοκο και παρά την έξωθεν επιθυμία, δεν κατέστη τελικά δυνατόν για πολλούς λόγους και συνεπώς παρέσυρε και την αγορά της Αγροτικής Ασφαλιστικής. Το ενδιαφέρον της Allianz δεν ήταν θεωρητικό, είχε μετατραπεί σε “σιγουριά” και αυτή είχε μετακυληθεί στα στελέχη της εταιρείας, τα οποία πραγματικά εργάστηκαν για την “επόμενη μέρα” από τις αρχές Ιουνίου μέχρι και την έναρξη των διακοπών τους, που για πολλούς άργησαν, ακριβώς επειδή έπρεπε να προετοιμάσουν την “επόμενη μέρα”, την οποία όμως έβλεπαν τον Σεπτέμβριο. Κάποιοι κακεντρεχείς διαδίδουν ότι η Allianz μπορεί να λειτούργησε και ως… λαγός (για όσους ξέρουν από στίβο) ώστε να ανέβει το τελικό τίμημα, αλλά η προσωπική μας άποψη είναι ότι το μέγεθος, το κύρος και η ιστορία της Allianz δεν θα της επέτρεπαν να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο.
Κάποιες κινήσεις βέβαια της Αγροτικής Ασφαλιστικής και της ERGO (π.χ. η μείωση του τιμολογίου του κλάδου αυτοκινήτων), εν μέσω επαφών και διαδικασιών πώλησης, προβλημάτισε τους γνωρίζοντες, αλλά το ισχυρό ενδιαφέρον της Allianz τις επισκίασε. Παράλληλα, η «χημεία» που είχε δημιουργηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια ανάμεσα στην Τράπεζα Πειραιώς, την Αγροτική Ασφαλιστική και την ERGO, είτε μέσω των επιχειρηματικών σχέσεων Πειραιώς-ERGO, είτε μέσω των μετοχικών σχέσεων Πειραιώς-Αγροτικής, είτε (και ίσως το κυριότερο) μέσω της παρουσίας επώνυμων στελεχών που είχαν μετακινηθεί ανάμεσα στους τρεις αυτούς ομίλους, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υλοποίηση του μέχρι πρόσφατα αυτονόητου και στη μη υλοποίηση του θεωρούμενου ως δεδομένου των τελευταίων δύο μηνών!
Τρανταχτά παραδείγματα στελεχών, η παρουσία του Τριαντάφυλλου Λυσιμάχου στην Αγροτική Ασφαλιστική (1997-2003), στην Πειραιώς (2003-σήμερα) και παράλληλα εκ νέου στην Αγροτική Ασφαλιστική (2012-σήμερα) ως εκπρόσωπος της Πειραιώς, αλλά και του Γιάννη Λινού στην ERGO (2011-σήμερα) που ενώ θήτευσε στην Αγροτική Ασφαλιστική πολύ παλαιότερα (τη δεκαετία του 1980), ουδέποτε διέκοψε τις επαφές του με τα στελέχη της εταιρείας και ουδέποτε “έχασε” τις εξελίξεις στο εσωτερικό της εταιρείας, ακόμα και την περίοδο που εργάστηκε στο εξωτερικό.
Βέβαια, υπάρχει και μια άλλη παροιμία που ταιριάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση: “Αν θέλει η νύφη και ο γαμπρός…”. Και ήταν σε όλους γνωστό ότι ο γαμπρός είχε ζητήσει τη νύφη από το 2008, αλλά τότε χωρίς επιτυχία. Κινδύνευσε μάλιστα να την χάσει μέσα από τα χέρια του, αλλά οι συγκυρίες ή ο από μηχανής θεός, την γλύτωσε… ώστε να τον περιμένει για έξι ολόκληρα χρόνια. Θα άφηνε να την ξαναχάσει και μάλιστα αυτήν τη φορά οριστικά; Και τι σύμπτωση, παραμονή Χριστουγέννων την γλύτωσε, παραμονή της Παναγίας την πήρε…
Και η συνέχεια; Η συνέχεια είναι σχετικά απλή. Η μεν ERGO υλοποιεί με τον καλύτερο και αξιοπρεπέστερο τρόπο την επί πολλά έτη συνεχώς διατυπούμενη “υπόσχεση” του κ. Κοκκάλα ότι η εταιρεία θα βρεθεί στην πρώτη πεντάδα των ασφαλιστικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ενώ η Allianz θα επαναπροσανατολίσει τους στόχους της με το σκεπτικό της σύνδεσής της με συστημική τράπεζα στην Ελλάδα. Αν σκεφθούμε μάλιστα ότι Alpha και Πειραιώς έχουν συνδεθεί πλέον με ΜΗ ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ τους ασφαλιστικές εταιρείες, τότε απομένουν οι δύο άλλες συστημικές τράπεζες Eurobank και Εθνική, που κατέχουν ΘΥΓΑΤΡΙΚΕΣ ασφαλιστικές εταιρείες, τις οποίες δεν είναι βέβαιο ότι θα εξακολουθήσουν να κατέχουν με βάση τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές αντιλήψεις στο χρηματοοικονομικό τομέα. Μάλιστα, στις δύο αυτές περιπτώσεις, δεν εμπλέκεται οποιοσδήποτε τρίτος στην ανάπτυξη εργασιών bancassurance. Είναι πιο ξεκάθαρα και πιο μετρήσιμα τα πράγματα.
Θα κλείσουμε με τον ίδιο επίλογο που διατυπώσαμε στο άρθρο μας της 27ης Ιουλίου 2014, γιατί θα πρέπει να γίνει απολύτως σαφές ότι οι εξελίξεις έχουν ήδη δρομολογηθεί και ότι η εμμονή ατόμων, εταιρειών ή φορέων σε πρότυπα ή μοντέλα του παρελθόντος, οδηγεί σε αδιέξοδο:
“Γεγονός είναι ότι οι πραγματικές αλλαγές στην ασφαλιστική μας αγορά ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ. Δύο χρόνια μετά, τον Ιούλιο του 2016 (καλά να είμαστε…) πιστεύω ότι ο τραπεζοασφαλιστικός χάρτης θα είναι τελείως διαφορετικός. Σε επίπεδο ιδιοκτησίας, σε επίπεδο πλήθους εταιρειών, σε επίπεδο συνεργασιών και βέβαια σε επίπεδο παραγωγικό. Υπάρχει τεράστιος όγκος κεφαλαίων (υπερδιπλάσιος της σημερινής συνολικής παραγωγής της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς) που για αντικειμενικούς λόγους θα μετακινηθεί από αγορά σε αγορά και σημαντικό τμήμα των κεφαλαίων αυτών θα κατευθυνθεί προς την ασφαλιστική μας αγορά. Τυχεροί (ή… προνοητικοί) όσοι θα βρίσκονται στην αγορά αυτή.
Και αυτό αφορά σε όλους, Τράπεζες, Ασφαλιστικές Εταιρείες και Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές.”
